w polu magnetycznym

Usiadłam dziś do napisania posta i ze zdziwieniem stwierdzam, że mamy już 20 maja (!!!). Chwila goni chwilę, a moment ucieka za momentem. Będzie lato i wakacje nim się spostrzeżemy 🙂 . Zaczynają kwitnąć bzy, pojawiają się dmuchawce latawce, wierzbowy płot zaplatam raz w tygodniu, przekwita czosnek niedźwiedzi… Pięknie skoszona trawa zieleni się za oknem, frontowy ogródek zakończony. Złapmy oddech – Goście „na jeziorkach”, na połoninach, nad Soliną. Minutka dla nas 🙂 . 

(…), ale i dla Was. Dziś przyznajemy się Wam do małej naszej słabostki. Takiego nazwijmy je „klimatycznego gadżeciarstwa”. Czas jakiś temu zagościły u nas oryginalne gliniane kubasy. Poranna kawa smakuje w nich pysznie, ale i wieczorna herbatka całkiem niczego sobie, że nie wspomnę już o grzanym winie z goździkami 🙂 . Wiele z nich wyjechało już ze Smolnikowych Klimatów i mieszkają sobie teraz w domach naszych Gości, ich przyjaciół, rodziny i znajomych w całej Polsce i poza jej granicami. „Gdański Gliniarz”, który je wykonuje dostał od nas ostatnio nowe zlecenie… Wymarzyłam sobie ceramiczne magnesy na lodówkę w tylu pięknych kolorach w ilu to tylko możliwe. Projekt oczywiście zajął chwilkę, bo jedno musicie wiedzieć o „Gliniarzu” – to pierwszorzędny rzemieślnik, którego NIC, ale ABSOLUTNIE NIC poza perfekcyjnym produktem nie satysfakcjonuje. Z tegoż to powodu doskonali wszelkie zamówienia aż do chwili kiedy są one wedle Jego standardów idealne. I nie ma co ukrywać – idealne są i tym razem:

DSC00338  DSC00336

DSC00339

DSC00342

DSC00340

Ja swój tradycyjnie na lodówce „przykleiłam”, ale jak widać można wszędzie i chyba im bardziej wymyślnie, tym ciekawiej! 

DSC00344

Kuszą, kuszą, ale i pęknie wszystkie razem wyglądają:

DSC00333

U nas zagościł zielony. Jakże mogłoby być inaczej? A Wam, który się podoba?

niezapominajki

Od samego rana nucę w myślach Maanam… 

„Zimny kraj, zimny maj…”

A no zimny w tym roku. Raz na jakiś czas rozpieści nas promieniami słoneczka, ale uśredniając więcej funduje nam deszczowych i wietrznych dni, niżeli majówkowego ciepełka. Och…

O ile ja tęsknię za wiosną, o tyle rośliny czują i mają się świetnie w panującym klimacie. Mniszek otwiera swe żółte kwiaty, jakby chciał nas zaprosić do zbierania 🙂 . Dozujemy sobie mniszkowe przyjemności w tym roku – codziennie po trochu zrywamy i na drugi dzień „warzymy” miodek. Nie chcemy popełnić zeszłorocznej pomyłki, kiedy to nazbieraliśmy mnóstwo kwiatów i brakło nam czasu na ich „przerobienie”. Zebrane kwiatostany odleciały od nas w postaci dmuchawców latawców 🙂 . 

DSC00304  DSC00307

Nie tylko mniszek żółci się na naszej łące, bo i niezapominajki nie pozwalają o sobie zapomnieć 🙂 . Zaczynają kwitnąć przed drzwiami wejściowymi i sprawiają, że człowiek sam się uśmiecha na ich widok. Te drobniutkie kwiatuszki są dla mnie wyjątkowe… Pamięta ktoś jeszcze czasy pamiętników? Ktoś jeszcze swój ma? Taki, który dawało się znajomym ze szkoły, ciociom i babciom, by wpisali się doń i byśmy pamiętali ich po czasy wsze… Mój zielony pewnie gdzieś jeszcze leży na półce u Rodziców. Ciekawe 😉 . 

Jak to się jednak ma do niezapominajek? W takich właśnie pamiętnikach wpisywało się różne złote myśli, rymowanki i wierszyki. Zbiór wierszyków zazwyczaj posiadały Mamy, które w początkowych fazach wpisywania się do pamiętnika (w I, II klasie) pomagały swoim dzieciom, kopiując czyjeś słowa na dowolnie wybraną stronicę pamiętnika. Stosowały przy tym najpiękniejsze i najstaranniejsze pismo, jakie tylko ich ręka potrafiła skreślić. Rysunki stanowiły równie ważny element wpisu – myszki, słoniki, pajacyki 🙂 . Moja Mama ma piękny charakter pisma – miałam szczęście. Nasze wpisy zawsze były śliczne 🙂 ! Był taki jeden wierszyk, który Mama i ja lubiłyśmy bardzo…

„Niezapominajki są to kwiatki z bajki,

a ja piszę skromnie:

NIE ZAPOMNIJ O MNIE.”

Stąd właśnie moja sympatia do niezapominajek. Długo, długo tych niezapominajek nie znałam. Pytałam Mamę co to za kwiatki, gdzie rosną. Tak mnie intrygowały, że zapadły mi w pamięć na zawsze 😉 . Od kiedy mamy swój ogródek zawsze są w nim niezapominajki i umilają nam nawet te zimne majowe dni.

DSC00302

DSC00301

Moja rada na wyjątkowo zimny majowy dzień: POSZUKAJCIE SWOICH PAMIĘTNIKÓW 🙂 🙂 🙂 . 

projekt dziadownik

Jakiś czas temu zaczął się u nas proces zmian. Pisałam Wam o nowym bojlerze, kotle, rurkach, kaloryferach, wspomniałam o nowym „zacnym” przeznaczeniu dla naszego „Dziadownika”. Wybraliśmy wolniejszy czas, taki w którym mniej u nas Gości albo wcale, skontaktowaliśmy się z jednym i drugim „majstrem” i dokładnie zaplanowaliśmy grafik działania 🙂 . Wszyscy zgodnie uznali, że okres 5 tygodni to czas wystarczający (ba! nawet z zapasem) na dokonanie niezbędnych udoskonaleń i realizację „projektu dziadownik”. Oczywiście, jak można się było domyślać czas tygodni pięciu nie wystarczył, a zapas przesunął się na „tuż po majówce” 🙂 🙂 🙂 . Omyłka? Pech? Nie… Bieszczadzki zegarek 🙂 . Tak, czy siak – najważniejsze za nami i radzi jesteśmy Was poinformować, iż… Swe drzwi otwiera dla wszystkich gotowa, piąta, pachnąca świeżością… Sypialnia Bieszczada!

„Ochy” i „achy” cisną się na nasze usta patrząc na owo działo. I choć wierzyć nam się nie chce, że remont jednego pokoju zajął prawie 2 miesiące, to każdy detal, każde opóźnienie w planie miało swój sens. Postanowienie było jedno i niezmienne, od samego początku do samego końca – NIC NA PÓŁ GWIZDKA. Wszystko ma być dopracowane, doskonałe (przynajmniej w naszym odczuciu) i zgodne z pierwotnymi założeniami. 

Z doświadczenia wiem, że największe wrażenie robią zawsze zdjęcia „before & after”, więc i takie zdecydowałam Wam pokazać. Dziadownik był naszym pomieszczeniem „od wszystkiego” – cały bałagan tam wylądował po przeprowadzce, później przeistoczył się w spiżarnię. Jednak z myślą o piątej sypialni Przemek spiżarnię wyczarował mi w szopie (szoping), co sprawiło, że od września Dziadownik był po prostu nieogarniętym tworem, w którym ja osobiście nie wierzyłam, że może zaistnieć sypialnia… Nie dziwcie mi się, proszę!

Do rzeczy jednak 🙂 . Jest tak:

DSC00259

A było…

DSC09720

Obracanie ściany:

DSC00250

DSC00253

_______________________________________________________

DSC09727

DSC09732

DSC09733

Wejście do hydroforni, zwanej także „dziuplą”:

DSC00261

_____________________________________________________

DSC09736

DSC09894

DSC00129

Nowa „woda”, nowe połączenia:

DSC09787

DSC09784

Były drzwi…

DSC00234  DSC00237

________________________________________________________

DSC09770

DSC09850

DSC09862

DSC09859

DSC09858

DSC09855

(…), a jest łazienka.

DSC00223  DSC00225

 DSC00224

DSC00214

DSC00231

_________________________________________________________

DSC09875

DSC09871

DSC09889

DSC09883

DSC09891

________________________________________________________

DSC00199

DSC00212

DSC00207

______________________________________________

DSC09900

 DSC09911

DSC09927

DSC09932

Z okienkiem 🙂 .

DSC00134

Wymarzona terakota…

DSC00139

DSC00131

I kafelki od przyjaciół w prezencie.

DSC00203

__________________________________________

DSC00151

DSC00152

W drzwiach wejściowych:

DSC00261

_________________________________________

DSC09912

Jest i szafa!!!

DSC00197

DSC00198

________________________________________________

DSC00148

DSC00147

Kilka fotek, niespełna 2 miesiące zamknięte i uchwycone migawką aparatu. Pokój oddajemy Wam. Nasza Bieszczada… Opowiem Wam kiedyś skąd ta nazwa 🙂 .

majówka

Sezon letni rozpoczęty w wielkim stylu!!! Przez dom przewinęło się dużo fajnych ludzi i zostawili po sobie niedosyt spotkania, ale tak to już w naszej pracy bywa. Choć pogoda spłatała nam po raz kolejny figla, bo była to najzimniejsza i najmokrzejasza majówka w Bieszczadach, jaką przeżyliśmy, to okazało się, że właściwe towarzystko znalazło się we właściwym miejscu. Dzieciaki szalały na dworze nie zważając ani na temperaturę, ani na desz, ani na błoto 🙂 🙂 🙂 . Będzie pranie, oj będzie – biedne ich mamy! Dom wypełnił zapach cynamonu, goździków i grzanego wina, a przy tym rozbrzmiewał śmiechem i rozmowami dobrze czujących się w swoim towarzystwie ludzi. Taki początek „bieszczadzkiego lata” wróży dobrze na właśnie rozpoczęty sezon letni 🙂 . 

Dla jednych majówka, a dla innych… zwykła dniówka 🙂 . Korzystając z kilku dni w miarę słonecznej jeszcze przed sobotą pogody, a co ważniejsze suchej (!!!), rozpoczęło się u nas łatanie dziury w płocie 😉 . 

DSC00264

DSC00267

DSC00283

DSC00285

DSC00269

DSC00270

DSC00273

DSC00276

Niefortunny zbieg okoliczności zimą sprawił, że nasz płot nieco podupadł. Zmienił kształt i formę 😉 . Kto był lub przejeżdżał wie, że troszę został on „pokiereszowany” 🙂 . Do wiosny przyszło nam czekać na naprawę, bo wymarzył sobie Przemek żywy płot z wierzby i przyspieszyć nie mogliśmy naprawy dziurawego płotu. Przyspieszyć nie damy rady i teraz, bo deszcz pokrzyżował plany i czekamy na kolejny weekend, by działać dalej. Nie wygląda nasza posesja jednak z drogi w cele tak źle, bo nawet nieskończony nowy płot jest piękny  – hi hi hi.

DSC00286

DSC00288

DSC00287

DSC00291

Majówka dobiega końca i tak żegnał się z nami dzisiaj ten długi figlarny w tym roku weekend. Zielono…

DSC00300

Miłego powrotu do pracy życzymy i Wam i sobie 🙂 .