(…) to swiat pięknieje :). Pojawia się we mnie uczucie niesamowitego spokoju i wewnętrznego ciepła. Na dodatek… Im mroźniej, tym lepiej! W sumie to już od pierwszych krystalicznie rześkich, jesiennych poranków mam w sobie to uczucie.

Uwielbiam kiedy w powietrzu unosi się szlachetny zapach spalanego w kominku drewna. Widok chmurek dymu wydobywających się z kominów napawa mnie nastrojem do zadumy i checią do zwolnienia tempa. Nie wspomnę już o widoku tlących się w oknach świateł… Gdzieś tam hen w oddali. Znacie to?

Ciepło płomienia za szybą kominka, czerwień żaru i trzask płonącego drewna mają wielką moc, ale i swoją cenę. Ktoś drwa nanieść musi, wstać w nocy żeby dołożyć i – choć to najlżejsze z uniedogodnień – z częstotliwością wielką czyścić kominkową szybę. Mnie w udziale przypada głównie radość z ciepła i widoku. Czasem dla tzw. „sportu” dorzucę drewienko, czy dwa, przeczyszczę szybkę. Reszta „przyjemności” spoczywa na Przemku. No właśnie… Ale o co chodzi z tym śniegiem?

Wracając do tematu, to gdy on sobie prószy, oznacza to za zwyczaj spadek temperatury na zewnątrz, czyli potrzebę jej zwiększenia wewnątrz 🙂 . Kominek przeistacza się wówczas z klimatycznego okienka z leniwie tlacym się w środku płomykiem w pełnoetatowy piec do centralnego 🙂 . Skutek uboczny: lepka i smołowata sadza zbierajaca sie w kominku i kominie. Nie ma na nią mocnych. Chcesz, czy nie, trzeba wyczyścić. Ostatnia akcja miała takie oto efekty 😉 :

Wychodzi na to, że mieszkając na wsi wielu rzeczy czlowiekowi przychodzi się nauczyć, wielu ma przyjemność spróbować 😉 , a w tym i fachu kominiarskego 🙂 . Rzetelny, fachowy przeglad dokonywany jest co roku, a reszta zabawy to już Przemka udział 🙂 🙂 🙂 , a ja mam co prać i po czym sprzątać 🙂 . Nic to jednak w porównaniu z efektem końcowym!