Czy poprawną polszczyzną pisząc, WIOSENNIE 🙂 . Świeci słońce, ziemia domaga się uwagi i nie ma wyjścia – trzeba jej ją dać. Bardzo, bardzo, bardzo marzę, by pokazać Wam urywki i skrawki nowej przestrzeni, jaka pięknieje pod naszym dachem. Uzbrajam się jednak w cierpliwość… Wciąż bowiem trwa proces zmian i tak, jak bardzo chciałabym się z Wami podzielić tymi radościami z widocznych efektów, tak niestety… remont trwa. Przyjdzie pora i na to!

Za to ruszyło się w kwestii ogrodu. To też był projekt, który musiał zaczekać na swoją kolej. W pierwszym roku nie mieliśmy głowy do kwiatuszków i plewienia – za wiele się działo. Trzeba było nauczyć się życia w Smolniku, „wywiercić” studnię etc. W zeszłym roku troszkę już nam się udało nawieźć ziemi, sadzonek… Efekt jednak nie był taki, jak byśmy chcieli. Dlatego postanowiliśmy zacząć od nowa. Stary ogród zrównać przysłowiowo „z ziemią”, wyrwać i usunąć stare rośliny – za wyjątkiem kilku – by zrobić miejsce nowym. Najpierw pojawił się więc bałagan, o którym pisałam jakiś czas temu. Potem były święta i śnieg, ale od zeszłego tygodnia Przemo organizuje rozgardiasz, jaki ja wykreowałam 😉 . Ten to ma cierpliwość 🙂 🙂 🙂 .

Jest nowa agrowłóknina, która mam nadzieję nie pozwoli żadnym paskudztwom dojrzeć światła dziennego.

Uratowane sadzonki konwalii, floksów i lilii miejmy nadzieję zadomowią się na nowo i polubią towarzystwo różnorodnych w kolorze róż i nieznanej nazwy czerwonych kwiatów, darowanych nam przez Juniorów.

Na dalsze zakupy sadzonkowe wybierzemy się w przyszłym tygodniu, tymczasem nie możemy zdecydować gdzie zasadzić wierzby…

Podziwiamy sobie z Mofrem kwitnące po rozsadzeniu żonkile i bielące się na łące stokroteczki 🙂 .

Chyba mamy wiosnę, a Wy?